واکنش به آتش در موکت‌های امریکایی: 

آزمایش میزان اشتعال زایی موکت ها توسط دو کلاس ۱ و ۲ می‌باشد.
کلاس ۱: برای بخش‌هایی که احتمال بیشتر است به عنوان مثال راه‌رو‌ها ، ورودی و خروجی ها استفاده می‌شود.
کلاس ۲: برای مابقی فضاها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بدیهی است که اطمینان از ایمنی در فضاهای مختلف اعم از هتل ها که ملزم به استفاده از موکت بوده و همه فضا ها از پوشش موکت بهرمند هستند اهمیت بالاتری دارد و البته این ایمنی در فضاهای دیگر از جمله فضاهای اداری و همچنین مسکونی نیز بسیار حائز اهمیت می‌باشد. از این رو پیشنهاد می‌شود که برای پوشش محیط از موکت‌هایی استفاده شود که از میزان مقاومت مطلوبی در برابر حرارت برخوردار می‌باشند. 

در میان الیاف مورد استفاده جهت تولید موکت بعد از پشم، نایلون یا همان پلی آمید بهترین انتخاب است؛ چرا که نقطه ذوب بالایی دارد و هنگام آتش سوزی شدت آتش را کنترل کرده و در همان نقطه می‌سوزد. که این امر از سرایت آتش به اطراف جلوگیری کرده و انتشار گازهای سمی را به حداقل می‌رساند. دیگر الیاف مورد استفاده در تولید موکت پلی استر و پلی پروپیلن می‌باشند که از این دو پلی استر از مقاومت بالاتری نسبت به پلی پروپیلن برخوردار می‌باشد.

باتوجه به تفاسیر ارائه شده و همانطور که پیشتر به آن اشاره شد، موکت ضد حریق، موکت نسوز، و موکت ضد آتش یا هر اصطلاح دیگری که در این بحث می گنجد نادرست است.